De accabadora

Samenvatting

Tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw had ieder dorp op Sardinië een accabadora, een ‘laatste moeder’: een vrouw die zieken en ouderen hielp met sterven, zoals een vroedvrouw helpt bij de geboorte. Bonaria Urrai is zo’n accabadora. Als zij met haar zesjarige, geadopteerde dochter Maria over straat loopt, kijken de dorpsbewoners hen fluisterend na. De oude naaister Bonaria Urrai heeft Maria in huis genomen en voedt haar op, in de verwachting dat Maria later voor haar zal zorgen. Als vierde dochter van een straatarme weduwe was Maria eraan gewend op de laatste plaats te komen, te veel te zijn. Bij Bonaria heeft ze een eigen kamer in een groot huis, waar alle deuren openstaan en ze iedere kamer mag binnengaan. Maar een geheim omringt de altijd de in het zwart geklede, zwijgzame vrouw, die ’s nachts vaak bezoek krijgt en dan het huis verlaat. Het meisje durft er niet naar te vragen. Wanneer Maria jaren later de waarheid ontdekt, keert ze de oude Bonaria de rug toe. Totdat Bonaria niet meer voor zichzelf kan zorgen en Maria vraagt haar te helpen. Michela Murgia vertelt het aangrijpende verhaal van een verre maar nog lang niet voorbije wereld. Het verhaal van twee generaties, twee vrouwenlevens. Het verhaal van een oud en lang verzwegen beroep. Oorspronkelijke titel: Accabadora Vertaling: Els van der Pluijm en uitgeverij Wereldbibliotheek B.V.