Jungle Rudy

Samenvatting

Ofschoon zijn van oorsprong Italiaanse familie er een vermogen had verdiend, wilde Rudy Truffino al op jeugdige leeftijd weg uit Nederland. Nadat hij in de Dominicaanse Republiek aan het vuurpeloton was ontsnapt, belandde hij in Venezuela, waar hij uitgroeide tot een legendarische figuur. In 1956 raakte hij zoek in de immense savannen en regenwouden onder de Orinoco die nauwelijks in kaart waren gebracht; Pemón-indianen redden hem van de hongerdood. Hij leerde hun taal en gebruiken, en vergroeide zo met hun levenswijze dat hij weigerde naar de bewoonde wereld terug te keren. Samen met de Oostenrijkse Gerti, die in koelbloedigheid niet voor hem onderdeed, betrok hij een schamele hut; hun drie dochters moesten dagelijks het gevecht aangaan met slangen, spinnen en schorpioenen. Geholpen door de Pemón legde Truffino een gebied van 30.000 vierkante kilometer open dat tot Nationaal Park werd verklaard en waarvan hij de leiding kreeg. Hij bouwde er een kampement, begeleidde tal van wetenschappelijke expedities naar de Auyún Tepui, een reusachtige tafelberg en een botanische goudmijn en vergezelde de prinsen Bernhard en Charles, premier Trudeau en Neil Armstrong, prinses Margareth en keizerin Farah Diba naar de langste waterval van de wereld, de Angel Falls. Hij verzamelde vele tot dan toe onbekende orchideeën, ving vlinders die nooit eerder waren gezien en nam mysterieuze wezens waar met saurusachtige trekken. Maar hij hield het alleen in de wildernis uit wanneer hij regelmatig naar Mozart kon luisteren. In Don Giovanni herkende hij zichzelf; op de onstuimige rivieren was hij echter fortuinlijker dan in de liefde. Jan Brokken probeerde met hem in contact te komen; toen hij in Venezuela arriveerde, bleek Rudy Truffino verdwenen te zijn. Dat werd het begin van een adembenemende speurtocht die eindigde waar Truffino zijn pioniersbestaan begon: in het oerwoud, bij de indianen.