Schone kunsten

Samenvatting

Het lukt haar zowaar af en toe om echt te genieten. En te vergeten. Op zo'n moment, met Simone, voelt ze zich bijna weer zo vrij en onbezorgd als toen. Waarom heeft ze die droom dan toch weer? Haar geest laat het niet los. Volgens haar vriendin hoort het erbij. Iets wat een dergelijke impact heeft op je ziel, blijft voor altijd in jezelf aanwezig. Ze hoeft niet te vergeten, ze wil normaal kunnen leven. Wat is normaal. Midden veertig. Over de helft, volgens de statistieken. Bullshit, als het je tijd is ga je. Soms met vierennegentig, soms al met drie. Ze kijkt in de spiegel. Ze denkt aan Lucienne Vos. Met haar rimpelloze glimlach op het bleke gezicht. Kende ze haar moordenaar? Hadden zie iets met elkaar? Glimlachte ze daarom? Inspecteur Nelleke de Winter heeft een veeleisende baan bij de politie in Lichtenvoorde, in de Achterhoek. En naast de zware verantwoordelijkheid die op haar rust als leider van een onderzoeksteam naar een met raadselen omgeven moordzaak, heeft zo ook nog eens thuis de handen vol, waar haar partner Jaap en diens drie dochters veel van haar aandacht en energie vragen. Het prachtige dorp Lichtenvoorde wordt op een mooie zondagmorgen in juni ruw wakker geschud als een jong vrouw dood wordt aangetroffen in The Arthouse, de plaatselijke kunstgalerie. De bewijzen ontbreken vooralsnog, maar dat Lucienne Vos, een laatstejaars kunstacademiestudente, is vermoord, staat voor Nelleke als een paal boven water. De eigenaar van de galerie, Maarten Peters, is een charmante persoonlijkheid maar al snel behoort hij tot een van de verdachten in moordzaak. Het spoor van onderzoek leidt De Winter en haar team verder naar een agressieve ex-vriend, een medestudent die hoopt op spoedige doorbraak in de kunstwereld en een gefrustreerde leraar, op wie het slachtoffer verliefd was. Maar ook naar de spoken uit haar eigen verleden, die zij - naast deze gecompliceerde zaak - met alles was zij in zich heeft het hoofd zal moeten bieden...