De club van onverbeterlijke optimisten

Samenvatting

Michel Marini is in 1959 twaalf jaar oud. Hij hangt 't liefst rond in een bistro in het quartier latin. Urenlang speelt hij er tafelvoetbal, en hij leert er de rock-'n-roll kennen. In het achterzaaltje wordt geschaakt. Michel ziet Sartre er regelmatig spelen, te midden van een groep stevig drinkende Oost-Europeanen. Igor, Leonid, Sascha, Imre: voor het stalinisme gevluchte intellectuelen die hun familie, geliefden en hun idealen achter het ijzeren gordijn hebben achtergelaten. Michel wordt het jongste lid van de club, hij leert schaken, zet zijn eerste schreden op het liefdespad en ontdekt het vreselijke geheim dat de groep bindt. Deze jaren vormen behalve een ommekeer in zijn eigen leven, een beslissende tijd voor heel Frankrijk. Het is de tijd van de Algerijnse oorlog, en mei '68 werpt zijn schaduw al vooruit. Guenassia schreef bijna zeven jaar aan De club van onverbeterlijke optimisten. De keer dat hij zelf als jongetje Sartre zag schaken was het uitgangspunt voor dit onwaarschijnlijk ambitieuze debuut. Het is het portret van een generatie, een minutieuze reconstructie van een tijdperk en een bitterzoete kroniek van een jeugd. Oorspronkelijke titel: Le club des incorrigibles optimistes