Intensive Care

Samenvatting

'Je hebt goed gesproken in de kerk. Helemaal in de stijl van je vader.' 'Ik had nooit gedacht dat ik het zou kunnen, maar het ging vanzelf,' zeg ik. Het had Tado ook geholpen dat hij de rouwdienst voor zijn dochter, die een half jaar eerder dan mijn vader in hetzelfde ziekenhuis stierf, zelf had kunnen leiden. 'Het was een troostende avond. Je bent extra blij met de mensen die er nog wél zijn.' Wat gebeurt er? Waar is de witte streep op de weg? De auto gaat naar links, over de linkerweghelft. Ik zie het niet goed, heb mijn lenzen niet in. We rijden over gras. Tado zegt niks, stuurt door, kalm. Een boom. Een gil uit mijn mond. Zo vaak heb ik deze momenten teruggezien, haarscherp. Als een korte film. Die onverbiddelijke boom in de schijnwerpers van de autolampen. Tado die geen krimp gaf, geen kreet, geen ruk aan het stuur, geen trap op de rem. En toen in een flits het besef nu gaan we dood. Rosita Steenbeek schreef een aangrijpende roman over het sterfbed van haar vader en de gevolgen van een auto-ongeluk dat haar samen met haar moeder overkwam.