Hoogtekoorts

Samenvatting

Waarom stellen bergsporters elk klimseizoen hun leven in de waagschaal? Waarom trekken jaarlijks miljoenen mensen naar de bergen, die eeuwenlang golden als duivels gebied waarin je je maar beter niet kon wagen? Hoe komt het dat die bergen - rots, sneeuw en ijs - zo tot onze verbeelding spreken? Een halve eeuw na de eerste beklimming van de Mount Everest beantwoordt Robert Macfarlane in Hoogtekoorts deze en andere vragen. Geleerden uit de Renaissance, negentiende-eeuwse fantasten, grondleggers van de geologie, ontdekkingsreizigers én klimmers - allemaal hebben ze volgens Macfarlane bijgedragen aan de waardering voor het berglandschap. Hij beschrijft hoe de eerste nieuwsgierige reizigers door de spectaculaire natuurverschijnselen naar grote hoogten werden gelokt en laat zien hoe de kennis van de geologie onze perceptie van woeste landschappen ten goede keert. Hij peilt de bekoring van het onbekende en overtuigt ons van de elementaire schoonheid van sneeuw en ijs. Macfarlane vervlecht zijn betoog met verhalen over eigen klimtochten en toont zich in Hoogtekoorts de gelijke van Jon Krakauer en Joe Simpson. Alles bij elkaar is dit boek niet alleen een fascinerende cultuurgeschiedenis van de typisch westerse verslingerdheid aan de bergen, maar ook een persoonlijk relaas over zijn ervaringen in bergstreken in de hele wereld. Macfarlanes laatste, tragische hoofdstuk over George Mallory, nog altijd de meest tot de verbeelding sprekende bergbeklimmer, is een schitterende afsluiting van dit meesterlijke boek over de geheimen van het klimmen.