City

Samenvatting

De titel van dit boek is City. Ik realiseer me dat het, na Seta (Zijde), beter was geweest iets te verzinnen dat een beetje anders klinkt. Maar dit boek is opgebouwd als een stad, als het idee van een stad. Ik wilde graag dat de titel daar uitdrukking aan gaf. Dat doet hij nu.
De verhalen zijn wijken, de personages zijn straten. De rest is de tijd die verstrijkt, de zin om rond te zwerven en de noodzaak om te kijken. Ik heb er drie jaar rondgereisd, in City. De lezer kan nu als hij wil dezelfde weg afleggen als ik heb gedaan. Dat is het mooie, en het moeilijke, van alle boeken: kun je in de reis van een ander reizen? Zomaar, voor de kronieken, wil ik vermelden dat ik voor het eerst een boek heb geschreven dat zich tenminste gedeeltelijk in onze tijd afspeelt. Er komen auto’s in voor, telefoons, bussen, er is zelfs een televisie, en op een gegeven moment is er een meneer die een caravan verkoopt. Er komen geen computers in voor, maar dat krijg ik ook nog wel eens voor elkaar. Intussen kon ik een beetje bijkomen van de inspanning door een paar wijken te schetsen, in City, die terugglijden in de tijd. In de ene wijk speelt zich een boksverhaal af, ten tijde van de radio. In de andere speelt zich een western af. Ik heb altijd al een western willen schrijven. Het is heel leuk om te doen en ook heel moeilijk. Je zit je de hele tijd af te vragen hoe je in godsnaam de schietpartij op het eind moet schrijven.
Wat de personages betreft - de straten - is er vanalles wat. Er is iemand die een reus is, iemand die stom is, een kapper die op donderdag gratis knipt, een generaal uit het leger, een heleboel professoren, mensen die voetballen, een zwarte jongen die basketbalt en die iedere keer raak gooit. Dat soort lui.
Er is een geniaal jongetje dat Gould heet en een meisje dat Shatzy Shell heet (geen familie van die van de benzine). Ik zal ze missen.’